* * *

AS

próżno szukać kierunku
w którym odjechałeś płonącym wagonem

niech niebo przemyka

odkąd wymknęły się iskry
otulają się szczelnie

jakby lepiej było zgnić
niż spłonąć

supp

Czy czasem dwie pierwsze strofy sobie nie przeczą? Jeśli niebo przemknie, to wtedy z pewnością nie znajdzie się kierunku odjazdu (bo i płonący wagon szukać po dymie).
Trochę iskry nie pasują, wg mnie.

A może właśnie taki był zamiar całości?
Zaś ostatnia strofa puentuje trzecią i koło się zamyka, jakby reszta wiersza była niepotrzebna (oczywiście wiemy, że jest potrzebna).

Pozdrawiam serdecznie!

AS

istnieje pewien rodzaj logiki
przypominającej liczby urojone
one nie istnieją
a jednak cudownie opisują świat
odpozdrawiam
Smile

supp

ovoc_ziemii

Wiersz kojarzy mi się z transportem ludzi do obozów koncentracyjnych,
podmiot liryczny zostaje sam. Przypomniało mi się jedno opowiadanie
o Marii.