Ankh

Mistyk

wciąż szukam księgi sekretne przeglądam
w mgłach czasu ukryty symbol tajemnic
przemierzam wieki i tysiąclecia mam jeszcze nadzieję
echa czasu rozbrzmiewają cierpieniem i męką

drogi kręte ścieżki życia zarosły bólem
gdzie jest znak pytam się gwiazd
milczą zimne zawieszone w otchłani
lecz on mnie przyzywa ciągle szepcze

tułaczka zda się na nic
koło czasu przemierzy istnień zegary
tak blisko jestem w bezmiarze
lśni złociście w oddali

ovoc_ziemii

Mam wrażenie, że skądś znam to pisanie. Nie mówię o tym konkretnym wierszu, chodzi mi bardziej o ten styl. W wierszu jest tłoczno - to fakt, ale plusem jest niebanalne ujęcie tematu poszukiwania głębszego sensu i lęku przed nieznanym i jednocześnie nieuniknionym.

@psik