Bejt olam

Bożydar

Na żydowskim cmentarzu,
za zniszczonym murem, w podwórku
szklanej szkarady post budynku;
(może zresztą tak jest lepiej,
brak znudzonych wycieczek,
puszek po coli i papierków),

stróż przy bramie próbuje
wcisnąć foldery po wygórowanej cenie,
znudzony pies łypie zagadkowo,
myślę że nie gryzie, ostatecznie pilnuje
zapomnianych grobów.

Żałując nieznajomości hebrajskiego;
(może dałoby się odczytać
zatarte resztki napisów),
zastanawiam się kto zrobił schody
z rozkradzionych granitów, kto pomnik,
a komu starczyło tylko na parapety;

słyszałem że tuż po wojnie w Ustrzykach,
rynek był wybrukowany macewami
z okolicznych kirkutów.

(„Muzeum sztuki cmentarnej”,
ja jednak zmienił bym nazwę na:
„zbyt łatwo zapominamy”).

@psik

Dla mnie to kawałek prozy podzielony enterami
szklana szkarada jest szkaradna

Cmentarze

To nie jest moja ojczyzna
to nie jest moja historia
to nie są moje ulice
to nie są moje drzwi

To nie są moje cmentarze
groby są w nas
groby to my

Grzegorz Kaźmierczak

Margot

Formy sie nie czepnę, bo teraz każdy może właściwie pisać, jak chce.
Natomiast treść jest trywialna. Publiczystyka bez żadnego osobistego przeżycia.

Marcin

bardziej mi się podoba, niż Margines coraz szerszy; póki co utwór bardziej opisowy, ale jestem ciekaw, co będzie w Twoich kolejnych