bez niekoniecznych zmian

TOTEM

Pada deszcz pielęgnując nocny smutek,
do tej błyszczącej czerni moje oczy są przykute.
Podświadomie szukają choćby jednej kojącej kropli z morza kropel tych,
które obrazują wszystkie moje mroczne sny.
Nadzieja przez nie spłukiwana się wydaje,
kiedy spośród ich setek ani jedna się nie ostaje.
Wszystkie ciągną ku ziemi w gonitwie nieprzerwanej,
tak z pokolenia na pokolenie wśród tłumów we własnej samotności uwikłanej.
- a tymczasem: "Ty na wyobraźnie umieraj sobie dalej".