bez słów

Marcin

co dzień gdy wstaje świt
podnoszę się razem z nim
uciekając z domu
co miał być obietnicą

cisza – tyle pytań
i tyle daremnych wierszy
o tym że moje milczenie to krzyk

co noc gdy budzi się zmierzch
wychodzę razem z nim
na ostatnie wygnanie

ovoc_ziemii

Ale pesymistyczny klimat stworzyłeś, na ostatnie wygnanie
można wychodzić każdej nocy przez wiele lat, ale jak długo
człowiek pociągnie na takiej wegetacji.

@psik

Przypomniałeś mi mojego dawnego towarzysza - w ten sam sposób składał słowa
a i klimaty podobne

Marcin

no to posmuciłem trochę; dzięki za odzew Smile

@psik

w czasach cold wave smęciłem jeszcze bardziej hehe

Marcin

Marcin

@psik

ovoc_ziemii

Tyle że najczęściej ludzie smutasy piszą. Ciekawe dlaczego tak jest.

@psik

bo ich gniecie to piszą gnioty a jak ich nie gniecie to mają orgazmy i nirwany

Marcin

coś w tym jest

menałe

Marcin

LittleDragon

ale by była równowaga we wszechświecie, trzeba i smęcić Wink

)

I strofa

Margot

Łagodnie, smutno ... trafia.

/Smoku, Twoja padrobnieje rozbiórka nie jest warta złamanego pazurka. Zrobiłeś ją, jak jakiś automat./

Marcin

dzięki za opinie Smile

odnosząc się do zarzutów LittleDragon:

I strofa

po usunięciu proponowanych wersów mamy:

gdy wstaje świt
podnoszę się razem
uciekając z domu
co miał być obietnicą

ale tak być nie może, bo wers podnoszę się razem nie ma sensu
idąc tym tropem mamy:

gdy wstaje świt
podnosimy się razem
uciekając z domu
co miał być obietnicą

pierwsze co przychodzi mi do głowy to to, że peel podnosi się ze swoją wybranką serca (a nie o to przecież chodziło), ale weźmy pod uwagę ten drugi wariant – peel podnosi się razem ze świtem, ale co mamy dalej:

podnosimy się razem
uciekając z domu
co miał być obietnicą

z czego wyraźnie wynika, że peel razem z tym świtem ucieka z domu – a w pierwotnej wersji wrażenie jest już inne

II strofa

moje milczenie to krzyk – zgadzam się, trochę to patetyczne, ale jak to inaczej ująć, żeby zachować ten ton? można się spierać, że właśnie ton jest nie taki, ale właśnie taki oddaje te milczenie (i ciszę), a dodatkowo mówi wprost bez ogródek i zbędnych (tutaj) metafor

co do powtórzenia – jest zamierzone i ma jeszcze bardziej podkreślać, że aż tyle było tych pytań i wierszy z odpowiedzią; powtórzenie samo w sobie nie jest błędem, pytanie, czy w danym momencie spełnia swoją rolę

biorąc pod uwagę propozycje LittleDragon (z zostawionym ostatnim wersem z chwilowego braku pomysłu) :

cisza – tyle pytań
i daremnych wierszy
o tym że moje milczenie to krzyk

taka wersja w sumie by mi odpowiadała, ale szkoda mi tego powtórzenia Smile

III strofa

podobnie jak w I strofie Wink

ale uwaga: zmierz poprzedza przebudzenie nocy słuszna; i podobnie jest z pierwszym wersem: co dzień gdy wstaje świt i jak by nie patrzeć, to co dzień oraz co noc = za każdym razem
co do puenty – nie mam nic na swoją obronę, od razu taka mi się napisała, pomyślę jak zastąpić wygnanie

jeszcze raz dzięki za Twoje propozycje Little, a na razie wrzucę (żeby nie wyleciało mi z głowy) alternatywną tymczasową wersję, biorąc pod uwagę część z nich

gdy wstaje świt
podnoszę się razem z nim
uciekając z domu
co miał być obietnicą

cisza – tyle pytań
i tyle daremnych wierszy
o tym że moje milczenie to krzyk

gdy budzi się zmierzch
wychodzę razem z nim
na ostatnie wygnanie

muszę nad tymi zmianami pomyśleć, przespać się z tym

menałe

ovoc_ziemii

menałe

Marcin

[quote="menałe"]

menałe

czasem jak komentuje to "wchodzę" myślami w wiersz , tak jakbym w nim siedział

i to mi się podoba...
choć nie jest to łatwe - przyznaję.....

LittleDragon

LittleDragon

czytelnik to nie są zarzuty, a mój punkt widzenia na ten utwór.
Odnosząc się do
I strofy
nikt nie każe Ci usuwać, a jedynie sugeruję zmianę.
Pozostawiając świt w I strofie, 1 wers, chyba tylko tępak nie skojarzy, że 2 wers mówi o nim, a nie o peelce, której nawet nie Wymieniasz w utworze.

II strofa nie wiem jak mam Ci pomóc, bo sam szukam czasem zamienników, a nie mogę ich znaleźć.
Zamierzone powtórzenie, podnoszące wyrazistość przekazu. Ok nie będę z uporem osła, obstawał przy tym.
Tyle ja

Margot

Marcin

LittleDragon zarzuty = Twoim zdaniem coś tu jest nie tak - nie odbieram tego jako zarzutów dosłownie; źle się wyraziłem
a Twoje rady na pewno przemyślę Smile

cud na kiju

Czego w tym wierszu nie ma:
- pomysłu
- zaskoczenia
- błysku

Dlatego to nie jest dobry wiersz i lepiej zejść z tej ścieżki pisania.

Marcin

nigdy nie mówiłem, że to dobry wiersz; dzięki za komentarz Smile

Marcin

Ponieważ ostatnio ktoś tutaj napisał mi na pw, że jestem "potulny", bo nie bronię swoich wierszy, dodam parę słów do swojego wcześniejszej odpowiedzi

cud na kiju

@psik

cud na kiju

Heh, psiku, zależy od moralności czytelnika, jak odzywa się do klasyki. Very Happy

U mnie - na przykład - oślepiająco błyszczy Beniowski Słowackiego, podczas gdy Dziady wiadomego autora szybko się paćkają.

Jest taka koncepcja, wg której wszystko już zostało napisane i każde następne podjeście do tworzenia jest tylko powieleniem. Nie do końca się z tym zgadzam, ale jestem w fazie przemyśliwania tego problemu.

ovoc_ziemii

cud na kiju

Ten fenrir jest mężczyzną.

ovoc_ziemii

cud na kiju

Rany, Troy, zbieżność nicków, ot.

ovoc_ziemii

Nigdy nie wiadomo!

cud na kiju

Wierz mi, nie mam wątpliwości. Smile

LittleDragon

wiersz musi mieć przesłanie. oczywiście autor tylko wie co chce przekazać,reszta może tylko dywagować. Trafią w przesłanie autora albo nie. Czasem czytelnik sam nadaje nowatorskie spojrzenie, z którym autor się zidentyfikuje.
Przynajmniej ja tak mam, że pisząc utwór mam jakiś schemat, ale czasem czytelnik nakreśla ciekawszy szkic utworu. Wówczas moje pierwotne przesłanie ulega przekształceniu.

Marcin

do cud na kiju

wiesz, remontowanie mieszkania, a pisanie poezji to całkiem inna dziedzina i nie stosuje się dla nich tych samych kryteriów (piszę to z doświadczenia - niedawno remontowałem mieszkanie, a kilka dni temu napisałem wiersz, wiec mam porównanie Wink

); a jeśli już wspominasz o wytartych zwrotach i kombinacjach, pokaż je Smile

wiersze buduje się w różnych formach, a różne aspekty ich budowy powinny czemuś służyć i nie muszą zaskakiwać, ani „błyszczeć”; gdyby tak było jak piszesz, wiele pozycji z polskiej i światowej literatury w ogóle nie zostałoby zauważonych, bo byłyby „niewiele warte” - to tyczy się nie tylko dawniej poezji;

w tym wierszu będą drobne zmiany: uwolnię milczenie od dopełniającego je zaimka i pomyślę nad rozpoczęciem strof 1 i 3; niemniej z Twoimi zarzutami nie mogę się zgodzić, a wytartych zwrotów tutaj nie widzę

piszesz A co musi, co powinien wiersz? - mogę podać Ci tytuły przydatnych podręczników, w których znajdziesz odpowiedź na swoje pytanie plus wiele innych „ciekawostek”, ale nie wymagaj ode mnie, żebym wykładał dla Ciebie funkcje wierszy - szanujmy czas nie tylko swój, ale też innych osób Smile

cud na kiju

Przecież napisałam, co ma wspólnego organizowanie domu i wiersza. A wytarte elementy masz tak naprawdę w całym wierszu, od pierwszej do ostatniej linijki: świt, ucieczka, obietnica, milczenie będące krzykiem (klasyka!) patetyczne wygnanie.

wiersze buduje się w różnych formach, a różne aspekty ich budowy powinny czemuś służyć i nie muszą zaskakiwać, ani „błyszczeć”; gdyby tak było jak piszesz, wiele pozycji z polskiej i światowej literatury w ogóle nie zostałoby zauważonych, bo byłyby „niewiele warte” - to tyczy się nie tylko dawniej poezji;
Rany. Dawna poezja ma to szczęście, że w większości wpisuje się w tendencje swoich czasów i spełnia ich wymogi. Im dalej na osi czasu się przesuniesz zobaczysz rozluźnienie reguł pisania, ale błysk w postaci inteligencji, polotu, pomysłu właśnie będzie dominował.

Zapytałam Ciebie, co TWOIM zdaniem powinien wiersz, nie prosiłam o odnośniki do podręczników, których mam w swoim otoczeniu w nadmiarze. Chciałam znać Twoje zdanie.
Widząc Twoje stanowisko wymagam od Ciebie naprawdę niewiele, więc nie ma strachu.

Marcin

Marcin

* odbieramy

Marcin

to była pierwsza wersja, właśnie pokombinowałem trochę, zrobiłem też jeszcze inną wersję o trochę innej wymowie - obie wersje eksperymentalnie, robione na szybko, ale w wolnej chwili usiądę i skończę

I

zawsze gdy wstaje dzień
podnoszę się razem z nim
uciekając z domu
co miał być obietnicą

cisza – tyle pytań
i tyle daremnych wierszy
o tym że milczenie to krzyk

zawsze gdy wstaje noc
wychodzę razem z nią
na ostatnie wygnanie

II

Słuchaj, gdy wstaje dzień.
Podnoszę się razem z nim,
uciekając z domu,
co miał być obietnicą.

Cisza i tyle pytań –
tyle daremnych wierszy,
że ta cisza, to krzyk.

Słuchaj, gdy wstaje noc.
Wychodzę razem z nią
na ostatnie wygnanie.

Marcin

Marcin

ostateczna wersja:

bez słów

gdy wstaje świt
podnoszę się razem z nim
uciekając z domu
co miał być obietnicą

cisza – tyle pytań
i tyle daremnych wierszy
że moje milczenie to krzyk

gdy budzi się zmierzch
wychodzę wraz z nim
na ostatnie wygnanie

ovoc_ziemii

wersja ostateczna najlepsza ze wszystkich.
ależ jesteś niezdecydowany. Smile