Bogom

supp

urodzeni w kapeluszu
dbają bym nie spojrzał w niebo, wygładził
nierówność myśli i wygłodził te
o napiętych skrzydłach

śnieg już nie chce opaść i uzupełnić miasto
o czystość

wieczorem
grzmoty się jąkają

moje słowa wiary
ujmę w ostatniej samogłosce
samobójców, i nikt nie zacznie mnie od nowa

kraść w ofierze
tym oniemiałym apolitom
w kosmosie

Margot

Fajne, kurcze, fajne.

ovoc_ziemii

Nie mam bladego, co symbolizuje kapelusz.
Kojarzy mi się jedynie z białymi zajączkami, albo królikami
i czarodziejem. Wiersz nieco przegadamy, według mnie
najważniejszą częścią są dwie ostatnie strofy, wcześniej wata słowna.
Niby efektowna, ale nie jest też tak potrzebna.

supp

Kurcze, znów się nie udało Cię zadowolić. Nie do tego dążę, ale to tylko cel poboczny.
W zasadzie patrz na kapelusz jako nakrycie głowy. Nie szukaj dziury w całym.
Nie jest to wata do rany ani demakijażu- ona stanowi preludium.
I nie chciałem by była watą.
Fuck.

ovoc_ziemii

Spoko supp! Ty się moją opinią nie sugeruj. Zdolny z Ciebie chłopak,
jak mi się podoba wiersz - to zawsze Ci napiszę, ale czasami
nie podoba mi się, a czasami połowicznie - i co zrobić?
Przecież nie będę udawać orgazmu, bo to brzydko.
Jednak mimo wszystko wierzę, że nie jest ci za bardzo smutno,
że tym razem pół na pół. Za to warto było przeczytać dla tych dwóch ostatnich
strof Wink

supp

Hehe, nie jest mi smutno, bez przesady. Te pocieszenia niepotrzebne, że mi aż ubliżają Razz

ovoc_ziemii

Ale Ty sobie nie dodawaj, bo ja wcale Cię nie pocieszyłam. Very Happy

@psik

supp

Nie. Wpadłem na "śnieg" patrząc na lecące babie lato, a motyw z grzmotami wymyśliłem w autobusie.
Pozdrawiam.

Marcin

przeczytałem z przyjemnością, znalazłem tu kilka "smakołyków" dla siebie
nic więcej nie dodam, bo trudno mi dzisiaj poukładać myśli, a co dopiero słowa Shocked