do W.

carceris

urodzona w pospólstwie nagle stałaś się
szlachcianką z płonącą głową
i sumieniem gładząc miękkie sierści kotów
próbowałaś być i nie być jednocześnie

potem ciągle zapracowana
wysysałaś narkotyczne sny i wizje
z chorych głów i nuciłaś kołysanki
nie wiadomo czy życzyłaś im poranku

usypianie siebie było słodkie
podkrążone wizje pijanych proroków
widziałaś je owinięta w grube szaliki dymu
pechowcowi pod murem rzuciłaś kilka groszy

sześćset szesnaście kilometrów
dalej poprosiłaś taksówkarza
o kurs na czwarte piętro w jego ramionach
mamo ratuj wciąż umieram

po powrocie zastałaś pełną skrzynkę
listy rachunki wyniki badań kartki świąteczne
spaliłaś wszystko i jeszcze wrzuciłaś do ogniska
wszystkie swoje płaszcze buty i wspomnienia

codziennie dzwoniłaś czasem płakałaś
nocami pisałaś listy bez adresata
płonęły w końcu oprócz jednego
zbudujcie mi biały dom

po kryjomu
hodowałaś raki

@psik

a co mam napisać o wyróżnionym wierszu?
mnie też się podoba
pomimo że długi nie jest przegadany

twarda ta kobieta

carceris

Wyróżniony? Przez kogo? Wink

Twarda, oj, twarda. Twarda była.

@psik

ja wiem ty wiesz on ona ono wie

LittleDragon

Drażni czas przeszły, przewijający się jak taśma, nastawiona na ciągłe powtarzanie.
Opowiadasz z perspektywy narratora, co jest podkreślane w większości wersów. Wiersz staje się taki kanciasty, brakuje Pellki, której to dotyczy. wszystko jest takie z perspektywy, z za rogu, z góry.
pointa wszytsko wyjaśnia, jeśli dobrze odczytałem. chęć przeżycia własnego życia, skumulowane w kilku chwilach, dniach etc,,,,,pozdro