ja tu leżę (próg)

supp

a Andżelika chce już wyjść z pokoju
uważa że jest późna pora
nie może być późno
ślina jeszcze się tłoczy
a wczesne tłumy śpią w kokonach

oswojenie się z nagością
zajęło Andżeli moment
jej cofająca się stopa
zdążyła rozżarzyć próg

wcześniej zdarzały się już podobne zjawiska
na przykład wtedy gdy Bóg zawitał do mnie
przy oralnej próbie odebrania żebra
zaproszonej prostytutce
Bóg kijem pomacał próg
i odszedł

wcześniej gdy jeszcze mieszkali tu
moi dziadkowie hitlerowcy dotykali
kolbami tego progu jeden z nich
potknął się i upadł na dywan
wyglądał jak jedzenie przeżute
i wyplute na serwetkę
barbarzyństwo i surowizna

wierzę w swój próg
ostrzega mnie przed obcasami
mam czas schować się pod łóżko
wyciągnąć arsenał flaszek
udawać samotną kartkę
w zeszycie bloku
mieszkaniowego

ale bosa stopa to fenomen
Andżela zostawia ciepły ślad
jak po filiżance

w tym niedoskonałym i brudnym okręgu
będę się kochał z kolejną jeszcze

skuteczniej

2104

A tu się zawiodłem. Myślałem że z tym progiem wdepczesz mnie w ziemię i przypomnę sobie jak zaskakująco ciepłe bywa lastryko.

A tu kurcze sporo tekstu ale mnie nie pociąga. Niewiele zapamiętałem, chyba dużo o niczym.

@psik

pomimo że gadasz i gadasz jak najęty jest tutaj refleksja
tekst nie jest tym na co wygląda
postacie występujące nie są wcale bohaterami wiersza - ani Andżela ani bóg i prostytutka ani dziadkowie i hitlerowcy

tu cały czas mowa o progu

@psik

zapomniałem dodać że bardzo niezauważalną rzeczą w wierszu jest ślepota boga - pewnie jeszcze nikt nie zwrócił uwagi że bóg zachował się jak niewidomy