Kawa i kran

LittleDragon

2007-08-17
... aromat pamiętamy nawet po latach, słów niestety nie…

poranna kawa smakuje melancholią
chleb smarowany twoim uśmiechem
stracił słodycz malin

ocierająca się kosmata myśl
pomimo zdawkowego
psik
nie chce odejść

kapiąca tęsknota
z nie dokręconego kranu
spłukuje resztki wczorajszego razem

zapisana wiśniowym kolorem wiadomość
lekko drży w przeciągu czasu
przygnieciona dzisiejszymi wiadomościami

przekręcając klucz zamykam życie
tylko bordowa smuga
ciągle jakoś wykrzywiona

chyba przez

Dragon

menałe

smaczna ta kawa , chyba gdzieś już czytałam coś na temat kawy , a może tylko tak mi się zdaje ......

emde

Motto jest tu jak najbardziej na miejscu. Przypomina, że zmysł zapachu jest cechą atawistyczną, silną i niepodlegającą prawom rozumu. Ale Autor nie podążył w wierszu tym tropem. Poszedł w stronę smaku, ocierając się o skojarzenia z piosenką Grabaża.

Poszła? Było ją wcześniej obudzić, peelu. Może by jeszcze coś z tego wyszło. Nie chciała? Przygoda na jedną noc? Sadząc z sączącego się żalu - dla peela chyba nie.

Podoba mi się wiersz.

LittleDragon

Hmmmmm cóż mam rzec? Biegu rzeki w pojedynkę nie zawrócisz. widzę, że mam bardzo inteligentną czytelniczkę, będę musiał bardziej kamuflować myśli Twisted Evil

dzięki za koment.

LittleDragon

menałe

misiek

LittleDragon

To Zasuwaj Cool

czekam zatem

ovoc_ziemii

Peel znudzony życiem, obraz rutyny, która
włamuje się do jego życia. Wspomnienia, które przywołuje
zapach kawy z rana, ten sam zapach, a sytuacja
diametralnie się zmieniła.

LittleDragon

Zapraszam zatem na kawę o posmaku melancholii Cool

misiek

LittleDragon

nie lubię koniaku Sad

wolę Whisky z lodem i colą+cytryna.
Chociaż koniak jest w moim odczuciu dodatkiem do melancholii Cool