Kobietą jest Bóg

supp

nad donicami śródziemnych wzgórz
gnie uszy chmur swoich wielka samica
rośnie jej słuch - puchnie w bólach burza

widziałem jak wieszani są ludzie
za ręce nóg i nogi rąk - kolaż
pattona lub sienkiewicza
sztuka gorąca jak turecka łaźnia
aż w gardłach zapadały kurtyny
przełykało się watę i słońce

piekło

później te same odruchy natury - odleżyny
na rzęsach w kolorze marchwi
ale takiej świeżej (bo natura nie ubliża
chowa język w naszych płucach)
jak pierwsze słowo lub ostatnia ciarka
na karku

ktoś zatnie się trzciną i podziękuje
znaczy że wybacza
że oddechu dochował

błogosławione kolektory pisku
ze suchych snopów krtani tych
którym łamano błyskawice
rozdzielano łyko
przedwcześnie przyniesiono listopad
a wisieli naprawdę nisko - wisiorki -

sznurówkami oplecione hiacynty
nozdrza na jęzorze jak mięsne kokardy
porcja potu na dwa czoła benzyna chrzest
i mokre figi

głuchej samicy

ovoc_ziemii

Dzięki temu, że odwróciłeś szyk wyrazów w tytule, nabrał on trochę innego znaczenia, niby to samo, ale kobieta jest tym centrum, bóg jest na drugim miejscu.

Magnus Awatson

Śmierć. Tu w wierszu okrutna wielowymiarowa. Trochę jak w obrazach Beksińskiego rysujesz jej obraz. Nie chciałbym umierać długo i w okrucieństwie stracić resztki godności, być poniżonym w ostatnich chwilach.
Nikt by nie chciał.

ovoc_ziemii

Nie chciałbym umierać długo i w okrucieństwie stracić resztki godności, być poniżonym w ostatnich chwilach.
Nikt by nie chciał.

Nikt nie chce, ale trzeba się naszykować na taką ewentualność. Jest to prawdopodobne, ponieważ zwykle podtrzymuje się życie do samego końca nawet u tych ludzi, którzy nie mają cienia szansy na wyjście ze szpitala. Zwykle taka jest decyzja lekarza, ponieważ rodziny są bardzo roszczeniowe, nie zdając sobie sprawy, że tak naprawdę przysparzają cierpienia.
Zamiast na siłę kogoś ratować lepiej zainwestować w godne umieranie, bo to pojęcie niemal nie istnieje.
Ja tam sobie nie życzę być podłączona do respiratora, nieprzytomna, reanimowana mimo braku jakichkolwiek rokowań - byle wegetacja trwała jeszcze ze trzy dni.

Przepraszam za offtop, najwyżej później się przeniesie, jeśli okołowierszowe refleksje będą przeszkaszać autorowi. Smile

Magnus Awatson

Śmierć w tym wierszu nie jest okrutna ze względu na to iż człowiek jest ratowany. Okrutne jest to, że jest powoli i boleśnie zabijany, torturowany. Ekstremalne sytuacje wymagają od ratującego i ratowanego pewnej zapłaty i poświęcenia. Pewnie w lekarzach pojawia się pewna znieczulica po pewnym czasie ale to normalna reakcja obronna. Inne wartości i inne cele są istotą ich pracy. A oprawca to dewiant śmierci.

ovoc_ziemii

A oprawca to dewiant śmierci.
Kiedyś zastanawiałam się, co może czuć człowiek, który zabił.
Nie wyobrażam sobie mieć coś takiego na sumieniu, bo to tak jakby zniszczyć wszechświat i to nieodwołalnie... to zbrodnia właśnie takiego kalibru. Brrr....

Magnus Awatson

Nie każdy morderca jest dewiantem śmierci.
Zabić można z wielu powodów dewiant robi to dla przyjemności.
Słuchałem ostatnio wywiadu ze Sławomirem Sikorą na podstawie jego historii nakręcono film dług. On był zmuszony zabić swojego dręczyciela chociaż jak sam mówił zostawiło w nim to piętno. Z drugiej zaś strony obecna jego działalność jest czymś wyjątkowym.

ovoc_ziemii

On to musiał zrobić ze strachu w akcie obrony.

Oprawcy są szaleńcami, ich dewiacje są poza zakresem akceptowalności.

@psik

piekło?

supp

za pierwszym razem