manifestacje

Arti

manifestacje

zwariuję kiedyś z braku fajek
nienawidzę pożyczać twoich mdławych wdzięków

aż przyjdzie burza
i te wszystkie kolory
zniewolonego szczęścia
zasną w trawie

pod dębem obumarłym
z wrażenia
pod dębem starym
w topielach

...

i żaden ptak nie przyleci
ani poeta błazen
a ty staniesz sobie z liściem ostatnim
się ładnie ukłonisz
pożegnasz

tyle miałaś do powiedzenia jeszcze wczoraj
jak katarynka
aż rzygać się chciało

...

tego drzewa nawet psy nie oleją

Warszawa, lipiec 09

Margot

Nieco histeryczny jest ton tego wiersza. Także jestem nałogowym palaczem, ale nigdy bym nie powiedziała: "zwariuję kiedyś z braku fajek". Kiedy pada taki tekst, to na pewno coś zupełnie innego, a nie brak fajek powoduje aż takie napięcie.
Jedno jest pewne. Poeta był wściekły, kiedy pisał ten tekst. Dowiadujemy się o tym z drugiego wersu napisanego kursywą przed samym wierszem. "Nienawidzę pożyczać twoich mdławych wdzięków".
Pierwsze dwie strofoidy brzmią ładnie i łagodnie.Ot, nastrój smutnego zamyślenia nad kontaktem z kobietą. Dalsza część wiersza to "manifestacja" złości i obrzydzenia. Okrutnie obszedłeś się z mitem o miłości Apolla do Dafne. Nimfa nie chciała zostać kochanką boga, wolała przemienić się w drzewo, ale bóg, który nie przestał jej kochać zadbał o to, żeby to było drzewo laurowe o wiecznie zielonych liściach. Ty skazujesz kobietę na pozostanie z jednym tylko liściem. Uff i ta pointa ...

Arti

dziękuję Margot, nie odpisałem wcześniej bo mnie nie było...
ciesze się że znalazłaś w nim to co chciałem wykrzyczeć, powiedzieć... dla mnie to strasznie budujące;)

dzięki raz jeszcze :*

pozdr.

blazej01

taki, taki, taki...Twój.
Nie wiem co wiecej napisac. Lubie twoje bazgranie stary.

Margot