Mantra

agrafka228

usłyszałam słowa wiatru
przywiane z odległych zakamarków ludzkich umysłów
przedziurawione kroplami słodkiego deszczu
czuję wszechogarniający spokój
już nie nasłuchuję
brzmią mi w uszach niczym dzwoneczki zawieszone nad drzwiami
mimowolnie daję się ponieść
niech muzyka trwa
przestaję już patrzeć oczami skrywanymi za szybkami ze skamieniałych łez
koloru nijakiego
niech słowa mnie prowadzą
długo i daleko
aż spojrzę oczami podświadomości
dobrej