Na czas

Snowboarder

słoneczny uśmiech całował skórę
gdy pod pustym dachem zadrżało serce
w zielonej odpędzały bose zmęczenie
co chwilę schładzając zmartwienia
nad brzegiem sadzawki

po drugiej stronie lasu
w pustym pokoju
czarny kraniec
dopadł samotną rodzicielkę
po pierwszym listku anty-środka
usłyszeć dwa głosy zapragnęła

ciszę stłumił zmartwiony wiatr
i dwa następne pieczątką się stały
zniewalająco zdradliwe
silne jak tury

- Ty sprowadziłeś mnie na czas
czy wieczysta wygrała z czasem więź?

pod pustym dachem
strzeliły zawiasy
znośliwie bez żalu ku pomocy
tuż po nich wzrok zlękniony
wodził po bladym spojrzeniu
uprzedził dezolację
drżącymi dłońmi gładząc po buzi
pytając - dlaczego?!

jestem kochana !
i Ty bądź !