Na pięć minut przed chwilą zgonu

Bożydar

Księża z namaszczeniem błogosławią samochody, niedzielnych
kierowców, dziury w jezdni i mimochodem walec drogowy.
Pewnie wszyscy pojadą prosto do nieba, głupio by było per pedes
po raju.

Na pobliskiej ławeczce śpiewają gregoriańskie chorały,
czterej panowie w chwiejnym stanie.
Zresztą może to alleluja w nieco bełkotliwym wydaniu.
Praktycznie wniebowzięcie, lub coś o podobnym wydźwięku.

A znając moje szczęście nawet wieko trumny przytrzaśnie
mi nogę, brama się zatnie, bilet wstępu zgubię po drodze.
Pozostanie stek modlitw niewysłuchanych, krzywe uśmieszki
pożegnalne, figlarne szepty nad garstką ziemi, złośliwe
słońce wpatrzone w ostatni sakrament.

Tempeltuttle

Szalenie pozytywny, radosny i optymistyczny przekaz. Nic, tylko umierać w spokoju ducha.

Bożydar

A przekaz winien być optymistyczny, radosny i pozytywny Exclamation

Tempeltuttle

A komentarz lukrowany dla pochwały ignorancji.

Bożydar

Jak poprzednio twierdzenie, a wyrażanie swoich opinii objawem ignorancji nie jest, natomiast twierdzenie iż wie się czym jest poezja, sztuka, albo kiedy można umierać w spokoju ducha jest nim na pewno.