na skróty

ovoc_ziemii

na skróty

Trę, ścieram naskórek
i skórę, aż znikają zdania.
Nie wsłuchując się w wydźwięki,
przez papierowe szczeliny,
opluwasz własne buty.

Fałszujesz.

Zalewam cię treścią
i żółcią więc nie czekasz i kreślisz
semantyczne mapy, zamiast
zbadać mnie od spodu.
Konfigurujesz konstelacje,
nadając ciałom inne nazwy.

Lewituję.

lipiec 2008

nitjer

Podoba mi się ten pomysł ze zmysłowym lewitowaniem na skróty. Sporą dawkę adrenaliny daje się łatwo wyczuć w okazanej tu niecierpliwości i irytacji peelki na nieporadność wybierającego nie do końca właściwe opcje jej partnera. Przez to wiersz zyskuje na prawdziwości. I odnoszę wrażenie, że jest całkiem niezły.

Maximus

To nie jest niezły wiersz. To dobry utwór.
Peelka chciałaby zedrzeć naskórek, by pokazać swoje prawdziwe ja. Męczy ją ględzenie fałszywych, jak papier kruchych banialuków, miast zrobić co trzeba. Chce jej się zwymiotować na to wszystko.
Ciałem tu -duchem tam.

AS

magia
przecież w nią wierzysz

cieszę się
i nawet nie wiesz jak bardzo

robot

Odarta ze złudzeń O.

ovoc_ziemii