panta rhei

@psik

mróz odcinał dłonie
chowane w przydługie rękawy
rój szpilek kąsał zewsząd
znieczuloną szronem skórę
śnieg gasił mdłe płomyki
zmrużonych oczu
wiatr stał się
najznakomitszym katalizatorem

pół nieprzytomny
pół przytomny
pół błądziłem w koło
pół parłem naprzód

wciąż z nieodłączną
mantrą na ustach

Margot

I co? Trafiłeś? Smile

@psik

ciężko było - chyba dwie godziny polami w śnieżycy - ale doszedłem bo jestem tu i teraz
wiersz stary bardzo stary bardzo bardzo stary

Margot

Czytałeś powieść Choromańskiego "Biali bracia"?

@psik

nie a co?

Margot

Tam jest bardzo sugestywnie opisane szukanie drogi w śnieżycy. W ogóle niezła powieść.

@psik

a moje wrażenia też są sugestywne?

Margot

Tak, są.
I jeszcze coś sobie przypomniałam. Stary film A.Kurosawy /jeden z moich ulubionych jego filmów/ Dersu - Uzała. Widziałeś?

@psik

na pewno widziałem

Margot

To wiesz, o co mi chodzi. O ten fragment, w którym Dersu uchronił oficera przed zamarznieciem. On też chyba mówił sobie wtedy jakieś mantry, kiedy chodził w mrozie i czuwał nad snem tamtego.

@psik

super film chyba obejrzę jeszcze raz przy nadarzającej się okazji

Margot

Cieszę się. Ja też bardzo lubię ten film. Very Happy

magda gałkowska · Gość

jak już wspominałam to jeden z Twoich lepszych wierszy, które miałam okazję czytać
zupełnie subiektywne odczucie - przypomina mi pewien klimat ze starych czasów, coś co nam wtedy towarzyszyło - konieczność znalezienia drogi, ale czy to oznacza, że ją znaleźliśmy? więc czego będziemy szukać teraz? Smile

pozdrawiam Tomek

magda gałkowska · Gość

"nie będziesz wiedział
gdzie są twoje drzwi
i mosty, które nie spinają
klamrą twoich rzek

i znowu ktoś przestawił kamienie"
Smile

misiek

znam tę mantrę
gdy brnąłem przez zwały na wpół roztopionego śniegu klocami odrętwiałych z zimna do kolan nóg rozgniatałem kolejne lodowe warstwy misternie wyrzeźbionych kropelek wody jedna myśl podtrzymywała mój upór i wolę walki.
wszystkie was k... podepczę
Very Happy