po krótce

supp

o Andżeli nie mówiono nic
musiałem pojąć język szerzej
wpasować się w wulgarne salony
jako szpiega posłałem przyszłego siebie

po kostki w śniegu nie mam wątpliwości
że dba ona tylko o popiół i czerń
nauczona trosk z którymi człowiek się rodzi
słowami cięższymi o piasek
opasłych bloków wciąganych na szczyt twarzy

lecz mimo mojej rozmowy na jawie
czyli deszczu życiodajnego
mimo zasuszonego naskórka rozwleczonego symbolu
niby pozostawiony ci list
wybaczasz mi mimo tego wszystkiego
co chciało cię uratować lub pożegnać

jestem uchodźcą
nie pisz
w ten sam sposób