Polska Jesien

poetka · Gość

Mery, dla Ciebie ten wiersz napisalem

Opadam z sił gubiąć ostatnie liście
Szara jak pierzaste chmury na niebie
Kładę się spać zbyt wcześnie
Znurzona jesiennym chłodem

Gdy ptaki milkną a śpiew staje sie ciszą
Przy zachodzacym słoncem w oddali
Oświetlającym horyzont blaskiem czerwieni
I budzącym się ze snu księżycem

Rude włosy wplecione w barwy złociste
Gubię w ostatnich chwilach odchodzącego lata
Smutna twarz bez uśmiechu
Włosy czesane rękami wiatru

Wątła sylwetka w kałuży wody
Popychana nagłym podmuchem
Chwiejąca się na nogach
Nie wiem czy jestem sobą
Zawsze radosną
Złotą polską jesienią.?

Marius

ovoc_ziemii

Mery, dla Ciebie ten wiersz napisałem

Opadam z sił gubiąc ostatnie liście
Szara jak pierzaste chmury na niebie
Kładę się spać zbyt wcześnie
Znużona jesiennym chłodem

Gdy ptaki milkną a śpiew staje się ciszą
Przy zachodzącym słońcu w oddali
Oświetlającym horyzont blaskiem czerwieni
I budzącym się ze snu księżycu

Rude włosy wplecione w barwy złociste
Gubię w ostatnich chwilach odchodzącego lata
Smutna twarz bez uśmiechu
Włosy czesane rękami wiatru

Wątła sylwetka w kałuży wody
Popychana nagłym podmuchem
Chwiejąca się na nogach
Nie wiem czy jestem sobą
Zawsze radosną
Złotą polską jesienią.?

Marius

Nie znam Mary, ale chyba jest zadowolona. Smile

Poprawiłam Ci trochę błędów. Rozumiem, że podmiotem lirycznym jest jesień. Nie pasuje mi wobec tego epitet: jesienny chłód. Może lepiej co innego wymyślić na miejsce jesiennego? W sumie można też przyjąć, że podmiotem lirycznym jest osoba, która doszła do jakiegoś etapu w życiu i cierpi na jakąś paskudną depresję.
Pozdrawiam.