pragnienie nic

blazej01

głęboko ukryte uczucie zatrucia samotnością
pęcznieje w tobie jak byt uwięziony w ideologii istnienia
sześć liter tworzących truciznę przedstawia
obraz ucieczki lata w niepokój kwiatów

utracona nadzieja w jasność barw przestrzeni
zmienia boga w handlarza co w promocji sprzedaje
własne grzechy w najczystszej postaci

poproszę tę leżącą ósemkę powiedziałem plując na buty
na sucho brud nie zejdzie tak mówiła mama
kiwnął łbem na nie i spytał - może III Wojna w pigułce bądź jakaś zaraza
zraził mnie do siebie drań i kłamca
ech kolejne pragnienie w błoto

wierzę w nic i jestem pewny że się nie rozczaruję
marzenia od dawna zgubiły szlak spełnienia

przerwa na zamyślenie

bez początku i końca wiem jak zaśmie(r)cić siebie

23.12.09

Margot

Błażeju, cieszę się, że zajrzałeś tu z nowym wierszem, chociaż wiersz niewesoły. Po co Ci nieskończoność? Wierz mi, żyje się po to, żeby spotkać parę osób na swojej drodze, może nawet jedną osobę ... Bądź dobrej myśli. Pozdrawiam Cię serdecznie.

cud na kiju

Wielkie, a nawet wielgachne słowa, z kórych treści i pożytku nie ma żadnego.

Margot, czy mnie się zdaje, czy ty utożsamiasz peela z autorem?

Margot

cud na kiju

Dopóki nie ma oficjalnego komunikatu o cenzurze, wypowiadam się, gdzie chcę.
Zadałam tylko proste pytanie, a ty skorzystałaś z przywileju odpuszczenia odpowiedzi.

blazej01

nieskończoność w moim kontekscie też może oznaczać, chęć bycia wiecznym w pisaniu i w wyrazach, by na zawsze w nich zostawić coś z siebie.