PUNKTY

czarnonabiałym

Co tu pisać,czytajcie mój pierwszy zbiór

PUNKTY

Poranny Bródnowski

Wiatr na orzechu gra,
relaks, spokój
Z błękitnego morza gwiazda ogrzewa lica,
niczym miłość serca,
Ostatnia cyfra na osi,
dwa miecze,
na przeszkodach wojownicy,
co snu nie zaznają

***

Betonowy kolos,
z tysiącem dusz,
niebezpiecznych,
jaki i słabych
Wśród ducha matki,
która daje oddychać

***

Trzech wojowników
przemierza świat
na wibracji zniszczenia

Dębowa Fala

Szybująca piania gasi żar,
daje ukojenie spalonym ciałom,
spokojem szumu słonego

ŻYJ KURWO!

Szara masa otacza porozrzucane kawałki mięsa
Wśród trującej mgły zieleń upada
Zniszczona… Ciosem opętanych istnień
Nastają rządy skrawków,
które wartością przerastają wszystko
Z dnia na dzień rosną w siłę…
Pogrążą nas w rozpaczy!
Obudź się!
Lub śpij i czekaj na zagładę…

Babuszka, gdzie indziej

Trawa szepcze wspomnieniami
Rzeka rzecze – to za nami!
W niebogłosy lasy krzyczą,
o owocach co już się nie liczą
Ten okres nigdy nie utonie,
w moich myślach,
nawet gdy dotrę na ostatnią w mej podróży przystań

Poziom nr X

W jamie ciszy,
hałas tysiąca trąb!
Proch strzelniczy…
Linia przy linii…
Rozpala umysł niezaspokojony ciemnością magicznego porządku sytuacji
I jasno się robi

***

Od urodzenia brodzę
w szarej dawno zastygłej masie…

Czysta Półka

Sylwetki na pustyni,
pełne szaleństwa,
jedna obok drugiej,
grupa pod grupą
Życie z nich co wieczór umyka,
Dając emocje przeróżne
i wariacje
Wciąż są zastępowane
i opróżnianie

I
I
IV

Młoda skamieniała rzeka
Wędrowcy się po niej snują,
zadymiając wszystko dookoła
Szlak żółtych gwiazd oświetla szarość
Szybciej! Szybciej!
Czasu nie pokonasz
Pilnują go jednoocy strażnicy

PL W 09

Baran, kawa, kolumna przy nożyczkach,
czarne pionki i żółte głowy
ścieżki białe wokoło kręgu zazielenionego,
o imieniu
Ekran rzeki i ostatni transport do bródnego łoju