Rzeźnia

mariusz123

Mięso całe mięso i
tylko mięso.

Ze strachu na Pawiaku
mam ochotę klęknąć
przed mym mordercą
oprawcą.

to musi skończyć się
moją klęską
podaje nazwiska
i hasło

moją porażką
jest ten oto
człowiek

ledwo na nogach stoje
nad marnościami
marność

rany się goją
wiec łoją mi
skóre twardo

podadzą jakieś
przeciwbólowe
proszki

tak łatwo
przecież
nie mogą
ze mną
skończyć

jeszcze
nie oddzelili
mięsa od
wszystkich
kości

jaskrawy
blask żarówki
oślepia mi
oczy

chlusną w
twarz wiadrem
z wodą

kiedy mnie
zamroczy

pałkami
poodbijali
nerki

zaraz umre
Boże dzięki!

ovoc_ziemii

Wiem, że być może to tak wygląda, ale nie jestem przeciwnikiem rymów i nic do nich nie mam. Tutaj natomiast mam wrażenie, że rymy wszystko zepsuły.
Podoba mi się ten fragment:

"podadzą jakieś
przeciwbólowe
proszki

tak łatwo
przecież
nie mogą
ze mną
skończyć"

Ogólnie, wiersz do małego remontu. Warto to przemyśleć. Temat, który obrałeś jest trudny, ale masz ciekawy pomysł na realizację. Nie jestem żadnym znawcą, ale chwilami brzmi nienaturalnie - przez rymy i przegadanie. Chciałabym zobaczyć podmiot liryczny w nieco innym klimacie. Mam już nawet swoją wizję, ale to Twój wiersz, więc nie będę się rządzić. Nie chcę podmiotu - ofiary. Chcę człowieka, który być może przegrał walkę o życie, ale nie czuje się pokonany.