śmierć to nie symetria

blazej01

przeszedłem nieskończoną przestrzeń
w której stagnacja uformowała nowy kształt piekła
myśl zatrzymana w wskazówkach zmienia się
w mechaniczny sens zwątpienia

wczoraj dzień smakował jak zabrany z kalendarza
i chmury w ogłupieniu wiatru zakryły nagie piersi
a ja w niedomknięciu czekoladowych ust
ujrzałem brakujący element oddechu

nocą sam bez pomocy mamy uaktywniam okno
kieruję wzrok na niedopatrzenie
niebo takie jak w moim obrazie
podziurawione od modlitw lunatyków
co w obliczu mroku mają w zapasie kolejny sen

śmierć to kolejna jednostka jaką przyszło nam poznać

nie rozumiem
ta suka siedzi obok

kropka (.)

człowiek rodzi się przegranym
tylko z tą wadą nie umie się pogodzić

01/02.01.2010

menałe

ciekawy
zakończenie siespodobalo naj... Wink

al

@psik

nie do końca rozumiem o czym jest ten wiersz
o marnym dniu?
dziewczyna ci nie dała?
zwątpiłeś w sens istnienia?
umierasz?

uczono mnie żeby wiersz o czymś jednak mówił a nie był stertą piętrowych metafor
bez takiego szkieletu jest jak napierdziany balonik
przekłujesz i zostaje flak i smród

Margot

Niezła poezja. Przejmujący smutek. Myślę, że jeżeli chodziło Ci o wyrażenie zwątpienia w jakieś inne, nowe życie po śmierci, tytuł lepiej by brzmiał, gdybyś napisał: "śmierć nie czyni symetrii".
/malutki retusz: zamiast: "w" powinieneś napisać: "we wskazówkach" w trzecim wersie od góry/
Trzymaj się ciepło Błażeju. Smile

P.S.
Smród to Ty zostawiłeś @psiku po swojej ordynarnej, głupkowatej wypowiedzi pod wierszem, którego uroki poetyckie łapie bez trudu czternastoletnia gimnazjalistka. Może to tylko chwilowe zaćmienie? Jak dotychczas zwykle potrafiłeś czuć poezję.

@psik

aż mi się nie chce z tobą dyskutować Margot na ten temat
mam nadzieję że autor nie odebrał mojego komentarza w taki sam sposób
może rzeczywiście pisałem zbyt dużym skrótem myślowym

Marcin

Dobre. Błażej, miło Cię znowu czytać.