strumieniówka o byciu człowiekiem

ovoc_ziemii

jestem człowiekiem
ograniczonym. myślę i czuję
dzięki wysoce wyspecjalizowanemu systemowi
neuronów i przekaźników.
przy życiu utrzymują mnie krwawe flaki,
to one wymyślają legendy o bogach, cudach,
nie zważając na to, że wszystko zgnije
w piachu.
bajki rozłożą się na zdania, zdania na wyrazy,
później na litery. nastąpi stopniowa regresja
światopoglądu.
poddasze może mieć kształt stożka.
nawet jeśli jest zupą dla głodnego
i niczym więcej.
wszystko istnieje, dopóki jestem ja. później
to już nie moja sprawa. później
nie będzie już moje, czy nie moje.
skończy się ta głupia zależność,
która ma charakter nieco mutualistyczny
i obala sens słowa trwanie, z niego czyniąc mit,
a z narodzin winę, z szeregów żyjących - skazańców,
z życia oczekiwanie.
to jest mój cud, nazwany fenomenem mandragory,
podlewany czerwcowym deszczem.
wyrwany z ziemi podatnej, z otwartych ust matki.

2104

strumieniówki śledzę bo pamiętam Twoje pierwsze podejście do tego typu materiału. Pamiętam też komentarze Kurtza bodajże (chyba nikt za nim nie przepadał ale dodawał smaczku tamtemu forum).
Nie pamiętam komu ale zdaje się że Tobie zarzucał że tekst robi wrażenie zbyt kontrolowanego jak na strumieniówkę.

I podobne spostrzeżenia mam do samego początku tekstu .

"jestem człowiekiem
ograniczonym. myślę i czuję
dzięki wysoce wyspecjalizowanemu systemowi
neuronów i przekaźników." - to taki rozbieg, szukanie od czego by tu zacząć (takie mam wrażenie), później chyba Ci myśli przed samym poddaszem pobłądziły.

ovoc_ziemii

cieszę się, że moje poddasze daje możliwość
błądzenia myślom. Smile

no fakt, może za bardzo kontrolowana.
chyba nigdy nie dojdę do złotego środka,
jakim jest nieco kontrolowana bezkontrolność.
Smile