Summa

Ksawery Parys

Summa

Widzę wielu ludzi,
zdążają w sobie tylko znanym celu.
Wydaje mi się, czują sens,
samego siebie, tam nie odnajduje, tego popołudnia,

Chyba nie tyle nie rozumienie tego co się dzieje,
czy też brak akceptacji tego prowadzi do wykluczenia,
ale nieumiejętność odnalezienia własnej drogi
zrozumienia siebie... zaistnienia

Jeśli jesteśmy obojętni wobec świata,
pozostaniemy nieobecni także dla własnej świadomości.
Jakże poczucie braku doskwiera,
tym którzy go poszukują.

Pytań tyle!
Czy świat istnieje?!
Rozpaczy krzyk nie ukoi.

Patrzę, ale nie rozumiem.
Nie rozumiem!
Skoro istnieje
czemu
tak?

Bezwład nie zatrzyma wewnętrznej burzy,
a burza nie drgnie bezwładu

Widzę w świecie prawidłowości,
a nawet wiem skąd się biorą.
Na co dzień nie dziwię się ludziom,
jednak tu nie pasuje.

Społeczeństwa mają zasady,
lecz nie dopatrzę się samego Początku.
Jak więc mogę liczyć na koniec?
Jak oczekiwać na sens;

Wierzyć, że po drugiej stronie lustra
jest ten prawdziwy?
Człowiek żyje we własnych wyobrażeniach.
Mało, wszystko - jest tam /
nic - po za nim.

Życie wiosną budzi się pięknie
kapsuła Ziemia w przestrzeni
impuls impulsów.
Wiatr popołudniem, rozgrzany Słońcem kamień,
kropla rosy na źdźble trawy.
To niebo zagwieżdżone błyskami punktów,
tak niemiłosiernie człowieczo patrzących.

Ach wiec świat nie istnieje ot tak.
Istnieje dla każdego właśnie tak.

Ja łamię harmonię?
Nie, jestem bezwzględnym obserwatorem
swojej perspektywy.
Nie znajdę czego szukam.

po tym krzyku echo na zawsze milknie.

Więcej, chcę więcej.
Nie podglądania.
Uczestnictwa, istnienia, rozumienia,
tchu w biegu, kresu przed oczyma
siły w nogach, tlenu, tlenu...

Istoty, Bracie Człowieku, nie spotkasz,
a spotkasz się nie raz.
Biegną wszyscy i choćbyś sam ruszył,
przecież po co?

-Co mam robić?
-Iść do pracy? / po cholerę
-Uczyć się / nauka nic nie powie
-Ot żyć? / Nie jestem wiewiórką!

Otóż nie różnimy się od wiewiórek,
niczym po za tym, że wiemy,
że powinniśmy się od nich różnić.

Nie ma co oczekiwać propozycji.
Jednak zawsze decyduje.
Nie ma odwagi, ten który powie:
bezsens, zamiast zło!

Życie jest naszym zbiorem
wyborów przynależności,
bądź wyłączności
A świat malowanym obrazem.

Aby go ujrzeć tak słonecznym
stańmy po właściwej stronie,
mając w oku blask Słońca.

To co widzisz nie będzie radosne,
jeśli się tam nie ujrzysz,
a nie zobaczysz się dopóki
robisz to co nie stanowi o tobie!

mamy wartość (każdy!)
mamy możliwości,
znamy dobro
ale mamy wybór tak nieświadomy.

Będę skałą w morzu u podstaw,
po chmury, świetlistą,
tak zgodzę się na świat.
Będąc jedną prostą przez Kosmos.

Bez zachwiania.
Mocą samej MOCY.
Jedno rozwiązanie.
Teraz. Tu. Ja. Jeden!

30 VI 2012

@psik

i niechaj moc będzie zawsze z tobą

zbyt dużo wszystkiego jednocześnie - tyle słów, a poezja nie została uwolniona

sadzę, ze tego typu rozterki przezywał każdy w miarę inteligentny człowiek - jednak w tekście zbyt dużo banału, oczywistej oczywistości o której napisano dziesiątki wierszy

nic nowego NIC NOWEGO nic nowego

pozdrófko

ovoc_ziemii

A mi podobają się trzy pierwsze strofy, bo widać w nich jakiś błysk. Dalej jakby dopisane na siłę. Mam wrażenie, że czułeś, iż temat jest niewyczerpany, przez co zdecydowałeś się na napisanie tasiemca, zamiast dopracować to, co masz.