zapaści, napaści

al

jestem bezdomna
bez oczu ślepa
i nie dostrzegam twoich samotności

przystańmy przestańmy
na przystankach przystani
w łodzi podwodnej lub może
lub jednak nie.

nie budzą mnie już komary
a chłód
przeszywa mnie przyszywając
do dusz, które kroczą przy mnie
ale mijają, obojętnie

wszystko mi jedno, gdzie
w moim fatum odnajdę
fortunę
zasypię ją snem,
bo zasypiam nieustannie

piąta ławka na Skwerze
Niepodległości czeka na mnie
codziennie
powtarzalnie
to nie jest moje miejsce

wystarczy podać mi rękę
usnąć w cieple cudzej dłoni
w poczuciu, w pragnieniu
w zawiadomieniu
w ciągłej prośbie szeptanej przez pokolenia

spójrz do góry, niebo nigdy nie zajdzie
nigdy nie znajdzie nas dwoje
dopóki nie przetniemy milczenia na pół

podaj mi rękę i pomóż spotkać mój dom