ze szkicownika

ovoc_ziemii

miejsce do którego nieustannie wracam wyżłobione jest w kamieniu
cisza jak szklanka objęta przez śliskie dłonie o kruchych ścianach
dziś moje wargi stały się suchą gąbką
a ramiona drżą jak trawy zresztą i vice versa
nic tylko zanurzyć się do końca mili
hen nad szczytem głowy
czas zawisł nad doliną jak trudno przeciąć
sznur okoliczności a nawet przegryźć go
własnymi zębami

tam na miękkiej ziemi którą mocniejsze tupnięcie
wprawiało w wibracje
rozprężyłam płuca pierwszym powietrzem
byłam jedyna świeża nowa

tam w progu domu
zrozumiałam że pierwszy raz nie odczuwam głodu
a samotność ma siostrę bliźniaczą - samość.
i jak ciężkie jest puste niebo
gdy okazuje się że tutaj zaczyna ważyć
minus nieskończoność

moja twarz staje się obrazem ekspresjonistycznym
nagła zmiana nawyków żywieniowych
to jak zaawansowana endocytoza
gdzie zewnętrzność wnika we mnie przez błony oczu

supp

O cholera, nieco filozoficzny ten wiersz. Samość mnie poskładała - świetny neologizm, fajnie, że to nowe słowo faktycznie ma nowe znaczenie, a nie przerobione z oryginału lub jest puste. Nagrałbym sobie to i puszczał i wyobrażał Wink

Chyba już w jakimś wierszu miałaś endocytozę, czy się mylę?
Ten wiersz widzę jako takie pochylenie się nad sobą.

ovoc_ziemii

2104

Oj dawno nic Twojego nie czytałem . Ale widzę że przyłączyłaś się do tego wysypu tekstów... Tak po wstępnym przejrzeniu sądzę że znam miejsca (Ty też je znasz) w których by Cie zjedli za ten wiersz.

I tu burzysz trochę moją wizję, będąc dla mnie takim wzorcem jeszcze na piszemy.pl - rozsądnym wzorcem, bo nikt Cie za technikę nie opierniczał, a mimo to pisałaś inaczej - tak jak lubię (taki kompromis) .

I teraz prezentujesz tekst pisany takim sposobem jakim pisane teksty imponowały mi jeszcze nim poddałem się czyjejkolwiek ocenie i jakie sam lubiłem pisać z pewnością potykając się przy tym dość widowiskowo - ale te trzy(?) lata błądzenia po portalach spowodowały że coś mnie w nim z początku odrzuca. Nawet ja nie znający podstawowych praw poezji i zasad pisowni przesiąkłem wzorcami - tak że w pierwszej chwili nim się jeszcze wczytam już wiem jak wygląda tekst który mi się powinien podobać a jak ten który jest zły choćbym sam jego zalet lub wad nie umiał sprecyzować.

Hm a może to ja błędnie, zbyt surowo odbieram niektóre wskazówki ? ale to też niedobrze bo jest miejsce w którym staram się je przekazywać jeszcze młodszym literackim stażem.

No dobra czytam jeszcze raz bez uprzedzeń tym razem (mam nadzieję)
od "tam w progu" jest tym fajniej że chyba każdy zrozumie i odniesie do siebie.
Ale ja tak lubię, tak wolno tak opisowo brnąć przez tekst i wracać tak z 5 razy. Lubię jak zmuszam się do interpretowania . I nie, nie powiem że jest przegadany, nie powiem też że było by tego na 3 teksty. I choć na początku czytelnikowi zostawiasz mało miejsca do zabawy to i tak nie odgadniemy jaki to obraz Ovoc opisywała.

PS. Twarz mnie piecze, oczy mam przekrwione, dłonie wysuszone - cholerne monitory.... Wink

ovoc_ziemii

@psik

Ovocku trzy zwrotki podobają mi się - czwarta wg mnie odstaje na niekorzyść

no i podoba mi się minus nieskończoność Smile

ovoc_ziemii

To teraz zaczęłam się zastanawiam, czy tej ostatniej nie skasować.

2104

No ja też robię sobie przerwę nieśmiało, właściwie to chciało by się powiedzieć że kończę z pisaniem na zawsze - ale jak się zaczęło to chyba nie sposób od tego uciec ;]
Właściwie może nawet bym się nie spostrzegł że właściwie gdzieś gubię pierwotną idee pisania gdyby nie jeden człowiek. Chyba dość rozpoznawalna postać na większości dużych for i portali, pojawił się na niewielkim portaliku i wkleił. W mojej ocenie kilka identycznych i banalnych gniotów ale bezbłędnych technicznie. No i rozpoczęła się walka na noże którą z resztą przegrałem - ale sam fakt że wmanewrowałem się w jakieś kłótnie na portalu poetyckim nieziemsko mnie zniesmaczyło.