Zemsta wisiała w powietrzu

maciano

Zasnąłem pod drzewem rozkoszy
Zwisające kruki, chroniły mnie przed światem
Zduszone powietrze zalewało pustkę
Zamurowany i zgłuszony w "suwerennym" państwie
Zacząłem odkrywać jak dobrze jest być sobą

Zadawałem kolejnym wspomnieniom rany
Zostawiając przyszłość na później
Zazdrość dochodziła do słowa
Za każdym razem kiedy pukałeś do mych drzwi
Zasuszona krew tworzyła pancerz przed szczęściem

Zdawało mi się, że widzę w lustrze twe odbicie
Zapalonego łowcy, bez oznak cierpienia
Zdrętwiałe ciało kazało mi udawać
Zostało same czym więcej mogło się karmić?

supp

Bardzo słabe.

licorice

Gdzieś o oczy, na lawince, o oczy obiło mi się stwierdzenie, że wielkie litery na początkach zdań są jak podpaski z płótna, czy coś.(;
Więcej jakoś nie przychodzi mi do głowy.
Dobrze mi się czyta, ale co do treści mój umysł, nie wie co przekazać przez palce...

@psik

zrozum
zabawę
zawsze
zapisuj
zemstę
zapomnij

zorro

supp

Olać już te wielkie litery, bo tak naprawdę nie przeszkadzają, jedynie paru osobom się źle czytało i od razu wszyscy tą prostą regułą szpanują.

licorice

Supp, po prostu zapis wtedy wydaje się dziwny Wink

supp

Autorze, wrzuć lepiej "A po co mi światło?!", bo to jest wiersz udany wg mnie.
Licorice, boś przyzwyczajona pewnie.

ovoc_ziemii

Maciano, gdyby nie to, że próbowałeś postawić na efekt, który
beznadziejnie wygląda - czyli pierwsze wyrazy każdego wersu na Z,
napisałabym, że ten wiersz jest najlepszy z Twoich wierszy, które czytałam.
Tutaj faktycznie miałeś coś do powiedzenia, ale zniszczyłeś sam
ten obraz.