Zza Krat

Moris299

stojąc na progu wieży
o tak słabych podporach
powoli robisz krok
by rozpędzić się
lecz ptak jak znak
siada ci na ramieniu
i bez słów i wariacji
spada w dół

od tego czasu się zmieniłeś
zresztą ja też przez chwilę westchnąłem
lecz w przeciwieństwie
nie zatrzymałem się

czy na prawdę myślisz
że jesteś tu panem?
czy na prawdę z rąk twych musi stoczyć się róży sok
byś ostatni krok wykonał wstecz

oni nie zawrócą
tym bardziej że oni nie chcą
wolą trwać jak teraz
bez świtu w oczach
i bez blasku porannego wschodu

lecz mnie
zresztą ciebie chyba też
nie powstrzyma już snu bariera

ovoc_ziemii

witaj Moris Smile

Fenix

Witam,

Wiersz jest trochę nierówny. Ma lepsze i gorsze fragmenty. Momentami zdarzają się też rymy wewnętrzne. Zbyt dużo zamków.

Ale zatrzymuje, coś w nim przyciąga.

Pozdrawiam

Fenix

zaimków*